Pomysł ten spotkał się z krytyką fanów grupy, z uwagi na fakt, iż na znaczkach pojawiły się okładki z międzynarodowych edycji płyt, różniące się od oryginalnych australijskich wersji[51]. AC/DC sprzedało ponad 200 milionów albumów na całym świecie[4], wliczając w to ponad 69 milionów w samych Stanach Zjednoczonych[5]. Powiedział także, że napisane zostały ostrzejsze riffy od tych na albumie Stiff Upper Lip[33]. Po długim okresie wrogości doszło ostatecznie do bójki między nimi. Znamy nowego wokalistę AC/DC (www.tvn24.pl), Australijska poczta uczciła AC/DC serią znaczków. W 1986 roku zespół wydał album Who Made Who, który jest ścieżką dźwiękową do filmu Stephena Kinga, Maksymalne przyspieszenie, a zarazem albumem zespołu najbliższym określeniu składanki „największych hitów”/„najlepszych utworów”[21]. Na przesłuchaniu Johnson zaśpiewał utwór zespołu „Whole Lotta Rosie” z albumu Let There Be Rock oraz „Nutbush City Limits” z repertuaru Ike’a & Tiny Turner[15]. Na jego miejsce został wybrany Cliff Williams. AC/DC est un groupe de hard rock formé à Sydney en 1973 par les frères Angus et Malcolm Young Nouveau chanteur Axl rose prendra sa place car si il continue il risque de devenir sourd s'il continue à monter sur scène Bon Scott meurt le 19 février 1980, noyé dans ses propres Przed wydaniem swojego pierwszego albumu High Voltage w 1975 roku, AC/DC parokrotnie zmieniało swój skład. 12 stycznia 2008 prezes wytwórni Albert Productions, Danny Keenan, zaprzeczył trzem plotkom związanym z nowym albumem: AC/DC nie nagrywa obecnie albumu, nie nagrywa go z Robertem Lange (producentem AC/DC na przełomie lat 70. i 80.) AC/DC (stylizowane na ACϟDC) – australijski zespół hardrockowy założony w Sydney w 1973 roku przez braci Angusa i Malcolma Youngów. Są różnice między obiema edycjami w okładkach i listach utworów; australijska zawiera utwór „R.I.P. Corporation Lane) otrzymała nową nazwę na cześć zespołu. W kwietniu 2016 roku zespół poinformował, iż tymczasowym wokalistą grupy został Axl Rose, zastępując dotychczasowego frontmana, Briana Johnsona, który z powodu problemów ze słuchem nie może kontynuować działalności koncertowej jednak będzie nadal nagrywał z zespołem w studio[46][47]. Członkowie zespołu, mimo wszystko, zawsze klasyfikowali swoją muzykę jako rock & roll. Na przestrzeni lat 2014–2016 z zespołu odchodzili kolejno: Malcolm Young, Phil Rudd, Brian Johnson i Cliff Williams. Zremasterowany Ballbreaker został wydany w październiku 2005; Stiff Upper Lip – w kwietniu 2007. W 1977 roku AC/DC wydało Let There Be Rock, który jako pierwszy album grupy dostał się na krajowe zestawienia w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, osiągając – kolejno – 17. i 154. pozycję[12]. Album został lepiej oceniony przez krytyków niż Ballbreaker, chociaż według nich brakuje na tym albumie nowych pomysłów[26][27]. Tymczasem nasilał się konflikt pomiędzy perkusistą Philem Ruddem a gitarzystą Malcolmem Youngiem, spowodowany plotkami o alkoholizmie oraz narkotyczną paranoją. 24 września 2014 AC/DC potwierdziło wydanie nowego albumu noszącego tytuł Rock or Bust, mającego premierę w grudniu tego roku, przy okazji oznajmiając, że Malcolm nie wróci już do zespołu, a jego miejsce zajmie bratanek braci Young – Stevie Young. Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre. Album osiągnął 1. pozycję w Wielkiej Brytanii i 4. w USA, gdzie przez 131 tygodni był w czołowej dziesiątce[11]. Power Up - AC/DC. Najlepiej sprzedający się album zespołu, Back in Black, w 2007 w USA (sprzedano już ponad 22 miliony kopii) jest na piątym miejscu wśród najlepiej sprzedających się albumów w tym kraju[7]. Wokalista Brian Johnson potwierdził, że gitarzyści Angus i Malcolm Youngowie kończą pracę nad płytą, po czym zostanie jeszcze do wykonania projekt okładki i ostateczne rozpoczęcie promocji nowego wydawnictwa, włącznie z kolejną trasą koncertową zespołu[39]. Został zamieszczony na drugim albumie grupy, T.N.T., który również został wydany tylko w Australii i Nowej Zelandii, gdzie osiągnął – kolejno – 2. i 35. pozycję na krajowych zestawieniach[12]. Te fakty przysporzyły zespołowi niechcianego rozgłosu, a wielu rodziców nastolatków żądało zakazu występu muzyków w niektórych amerykańskich miastach oraz sprzedaży ich albumów[20]. Przed wydaniem swojego pierwszego albumu High Voltage w 1975 roku, AC/DC parokrotnie zmieniało swój skład. Zajęło to jedynie dziesięć dni[11] i zostało oparte na nagrywaniu instrumentalnych utworów napisanych przez braci Youngów, do których później dodawane były teksty piosenek Bona Scotta. W ciągu kilku miesięcy skład zespołu ustabilizował się, gdy do grupy dołączył perkusista Phil Rudd i basista Mark Evans. Ówczesny perkusista, Chris Slade, wykazując zrozumienie dla nowej sytuacji, zgodził się odejść z zespołu. Jeszcze przed premierą nowego wydawnictwa zamówiono ponad 500 tysięcy kopii na całym świecie[37]. Volts jest głównie zbiorem niektórych demo zespołu. Album został wydany, gdy zespół miał już w składzie nowego perkusistę, Simona Wrighta. Au début de 1975, le groupe se bâtit sur une formation composée d'Angus et Malcolm Young, Bon Scott, le bassiste Mark Evans et le batteur Phil Rudd[3]. Po wydaniu albumu basista, Mark Evans, został zwolniony z AC/DC z powodu osobistych różnic z Angusem Youngiem. AC/DC are Australia's most successful rock band ever, and are popular around the world. AC/DC zostało ocenione w 1984 roku ósmym – największym rozczarowaniem roku w głosowaniu czytelników magazynu Kerrang![17]. za pioniera muzyki hardrockowej. Bracia Young doszli do wniosku, że Dave Evans nie jest odpowiednim frontmanem dla ich zespołu, ponieważ czuli, że jego wizerunek bardziej łączy się z glamrockowcami, jak np. Pomimo, że krążek "Black Ice" miał być sprzedawany od soboty, to już teraz najnowsze wydawnictwo AC/DC można dostać w australijskich sklepach. Larry Van Kriedt a également joué occasionnellement du saxophone lors de certains concerts entre novembre 1973 et février 1975. Le premier single du groupe, Can I Sit Next to You, Girl, est publié après le départ de Van Kriedt, remplacé par un troisième frère Young, le producteur George, à la basse. ), „It’s a Long Way to the Top (If You Wanna Rock ‘n’ Roll)”[12], który został rockowym hymnem AC/DC[13]. Ten pierwszy został wyrzucony dwie godziny później[17]. George Young, frère aîné d'Angus et Malcolm, ex-membre du groupe australien The Easybeats, et producteur d'AC/DC durant leurs premières années, a tenu la basse à plusieurs reprises : durant l'enregistrement de High Voltage et également lors de certains concerts entre janvier et février 1975 lorsque le groupe avait du mal à trouver un bassiste à temps plein. W listopadzie 1973 roku, Angus i Malcolm Young założyli AC/DC i przyjęli do zespołu wokalistę Dave’a Evansa, perkusistę Colina Burgessa oraz basistę Larry’ego van Kriedta. Lors de la tournée nord-américaine de 1988, Stevie Young remplace son oncle Malcolm, qui connaissait à l'époque des problèmes d'alcoolisme, parti en cure de désintoxication. Album osiągnął 2. pozycję w USA gdzie sprzedano ponad 5 milionów kopii[12]. Johnson został zatrudniony w ciągu kilku dni od przesłuchania. Ronald Belford Scott, dit « Bon Scott », né le 9 juillet 1946 et mort le 19 février 1980, est un chanteur australien d'origine britannique. W tym czasie Ronald Belford „Bon” Scott, doświadczony wokalista i przyjaciel George’a Younga, był zainteresowany śpiewaniem w zespole. W listopadzie 1974 zespół nagrał swój debiutancki album, High Voltage, wydawany tylko w Australii i Nowej Zelandii. ACDC's official site. Tę stronę ostatnio edytowano 23 lis 2020, 00:09. AC/DC - Shot in the dark: singiel w końcu trafił do sieci. Evans miał osobiste problemy z Laughlinem, co dodatkowo przyczyniło się do złego nastawienia zespołu do Evansa. The limited edition, one-of-a-kind deluxe POWER UP box is the ultimate fan package. Singiel jest w 100% klimatem AC/DC, co z pewnością ucieszy fanów grupy. W 2007 łączna sprzedaż albumów AC/DC w Stanach Zjednoczonych osiągnęła już 69 milionów egzemplarzy, dzięki czemu AC/DC jest na piątym miejscu wśród zespołów, które sprzedały największą liczbę albumów w USA, będąc jedynie za The Beatles, Led Zeppelin, Eagles oraz Pink Floyd[5]. Zbiera on razem starsze utwory, takie jak „Hells Bells” czy „Ride On” z nowszymi utworami jak „Sink the Pink” oraz dodatkowo trzy nowe utwory: Who Made Who (wydany jako singel) i dwa instrumentalne utwory, „D.T.” i „Chase the Ace”, które są zarazem pierwszymi instrumentalnymi utworami studyjnymi wydanymi kiedykolwiek przez AC/DC. Gitarzysta od kilku lat cierpiał na demencję[49]. Zawiera on jedne z popularniejszych singli zespołu: „Let’s Get It Up” i tytułowy „For Those About to Rock (We Salute You)”, które osiągnęły odpowiednio 13. i 15. pozycję na brytyjskiej liście przebojów. Angus i Malcolm Young twierdzą, że pomysł na nazwę zespołu pojawił się po zobaczeniu akronimu „AC/DC” z tyłu maszyny do szycia zakupionej przez ich siostrę Margaret. Dzięki tym występom AC/DC zostało jednym z najpopularniejszych zespołów w Australii. 29 września 2009 zespół oficjalnie potwierdził zamiar wydania albumu Backtracks, który miał zawierać rzadkie utwory AC/DC, które zostały wydane na australijskich longplayach zespołu lub na singlach. Powrót zespołu AC/DC. Systems Down 11. AC/DC nagrało z Evansem tylko jeden singel, „Can I Sit Next to You Girl”, który został później ponownie nagrany ze Scottem. W połowie 2010 roku AC/DC odwiedził Rumunię, Włochy, Austrię, Niemcy i Francję[41], a także – o czym zespół poinformował później – Szwajcarię oraz Polskę[42][43]. Back in Black wyprodukowany przez Roberta Lange’a i nagrany przez Tony’ego Platta stał się najlepiej sprzedającym się albumem zespołu. Free to play fantasy football game, set up your fantasy football team at the Official Premier League site. Demon Fire 8. Kick You When You’re Down 6. Niektóre występy na trasie koncertowej, The Razor’s Edge Tour, zostały nagrane i wydane na albumie koncertowym z 1992 roku nazwanym AC/DC Live. Członkowie zespołu zastanawiali się nad rozwiązaniem grupy, jednak podjęli decyzję o kontynuowaniu działalności muzycznej i wybrali Briana Johnsona na następcę Scotta. Trzy ostatnie albumy nie zostały nigdy wcześniej wydane przez AC/DC. Na oficjalnej stronie zespołu i jej facebookowym profilu pojawiła się informacja o śmierci muzyka. Ostatecznie AC/DC wybrało Briana Johnsona. Następny album zespołu, Dirty Deeds Done Dirt Cheap, został wydany w tym samym roku w obu – australijskiej i międzynarodowej – wersjach, jak jego poprzednik. W 2003 bracia Youngowie i Bon Scott otrzymali nagrodę Teda Alberta za Wybitne Zasługi dla Australijskiej Muzyki na APRA Music Awards[29]. Do wydania „Black Ice” był to jedyny album AC/DC, który osiągnął 1. pozycję w USA[12], również ostatni album wyprodukowany przez Roberta Lange’a. No Man’s Land 10. AC/DC jest sklasyfikowane na 4. pozycji listy 100 Najlepszych Artystów Hard Rocka sporządzonej przez VH1[8] oraz na 7. pozycji listy MTV na Najlepsze Zespoły Metalowe Wszech czasów[9]. ThunderJack AC/DC Tribute Band, America's Premiere AC/DC Tribute Band, is as close to the real thing as you can get without being at an actual AC/DC concert! za pioniera muzyki hardrockowej[3]. Wilson), et ceux engagés en tant que « remplaçants » (George Young, Paul Gregg, Bob Richards et Axl Rose). Oficjalnie zmarł z powodu zadławienia się własnymi wymiocinami. En novembre 1973, Malcolm et Angus Young forment AC/DC et recrutent le guitariste Larry Van Kriedt, le chanteur Dave Evans, et le batteur Colin Burgess. W 1995 roku ze składem z lat 1980–1983 zespół wydał album Ballbreaker nagrany w Ocean Way Studios w Los Angeles i wyprodukowany przez Ricka Rubina. W roku 2000 AC/DC podpisało długoterminowy, wieloalbumowy kontrakt z wytwórnią Sony Music[28], która zobowiązała się do wydania serii zremasterowanych albumów AC/DC. AC/DC został założony w 1973 roku przez braci Angusa i Malcolma Youngów. Każdy taki album zawiera rozbudowaną książeczkę zawierającą rzadko spotykane fotografie, różnego typu opisy i recenzje dotyczące albumu oraz notatki. Une partie des dates américaines sont donc reportées, le temps que le groupe trouve un remplaçant. Kolejny album, Fly on the Wall z 1985 roku, wyprodukowany tym razem przez Angusa i Malcolma Youngów został oceniony jako pozbawiony oryginalności[19], podobnie jak poprzednik. W tym czasie Angus Young przyjął swój charakterystyczny sceniczny ubiór – mundurek szkolny. 1 października 2004 w Melbourne w Australii, aleja Korporacyjna (ang. Obecny skład AC/DC jest taki sam, jak ten, który nagrał ostatni album studyjny grupy, "Rock or Bust" z 2014 roku. Le 7 mars 2016, lors du Rock or Bust World Tour, AC/DC annonce que Brian Johnson, conseillé par ses médecins, décide de ne plus assurer le chant lors des concerts du groupe, risquant une perte totale de son audition. W roku 1990 popularność grupy znów wzrosła wraz z albumem The Razor’s Edge, który dotarł na 2. pozycję w USA. W lutym 1988 roku AC/DC zostało wprowadzone do Galerii Sław Australian Recording Industry Associaton[22]. - Nie przejmujemy się zakazem sprzedaży - informuje jeden z australijskich sprzedawców. Ce qui suit est la liste complète des formations qu'AC/DC a eues, depuis sa création en 1973. Podczas trasy koncertowej promującej nowy album grupa nagrała i wydała kolejny album, lecz tym razem koncertowy, If You Want Blood You’ve Got It. Tak jak na ostatnim DVD zespołu, The Family Jewels, tutaj na pierwszej płycie znajdują się materiały z okresu gdy Bon Scott był wokalistą grupy, a na drugiej płycie materiały z Brianem Johnsonem. (Rock in Peace)”, który do dziś nie został wydany poza Australią, gdy edycja międzynarodowa obejmuje „Love at First Feel”, który z kolei został wydany w Australii jedynie jako singel. Il a comme George Young occasionnellement tenu la basse en concert de janvier à février 1975. W 1978 roku AC/DC wydało album Powerage, na którym zadebiutował Cliff Williams. We wrześniu 1974 Bon Scott zastąpił Dave’a Evansa. Była to pierwsza płyta zespołu bez Malcolma[45]. Mundurek pochodzi z jego drugiej szkoły, Ashfield Boys High School w Sydney; pomysłodawcą wykorzystania mundurku była siostra Younga, Margaret. W 1997 roku został wydany album kompilacyjny o nazwie Bonfire. Rok później, AC/DC nagrało utwór „Big Gun” do ścieżki dźwiękowej filmu Bohater ostatniej akcji z Arnoldem Schwarzeneggerem w roli głównej i wydało go jako singel, co zaowocowało zdobyciem przez zespół po raz pierwszy 1. pozycji w USA wśród rockowych singli[12]. Official Fantasy Premier League 2020/21. Shot In The Dark 4. Certains musiciens ne sont pas mentionnés dans le tableau : ceux qui ont rejoint le groupe pour une durée très limitée (Russel Coleman, Ron Carpenter, Paul Matters, Bruce Howe), ceux qui ont participé ponctuellement à un enregistrement (John Proud, Tony Currenti, B.J. Les raisons de l'indisponibilité de Williams sont également inconnues. W 2001 roku w Australii album został wydany także z dodatkową płytą zawierającą trzy teledyski i kilka utworów nagranych podczas koncertu zespołu w Madrycie w 1996 roku. Wild Reputation 9. Był to jeden z największych koncertów w historii Ameryki Północnej[30]. W 2000 roku zespół wydał swój czternasty album studyjny, Stiff Upper Lip, wyprodukowany przez George’a Younga. 31 grudnia 1973 zespół zagrał swój pierwszy koncert w klubie Chequers w Sydney w Australii[11]. AC/DC powraca, zwiększając moc REKLAMA Koncerty 2020: Pora na niespodzianki Through The Mists Of Time 5. (C) 2007 Leidseplein Presse B.V. Le premier single du groupe, Can I Sit Next to You, Girl, est publié après le départ de Van Kriedt, remplacé par un troisième frère Young, le producteur George, à la basse[1]. W 1994 roku, Angus i Malcolm Youngowie zaprosili byłego perkusistę, Phila Rudda, na kilka jam sessions. Następny kandydat Buzz Shearman również nie dołączył do zespołu z powodu problemów z głosem[14]. AC/DC - Shot in the dark: singiel w końcu trafił do sieci. W 2003 wszystkie albumy zespołu (z wyjątkiem albumów Ballbreaker i Stiff Upper Lip) zostały zremasterowane i wydane. 3 kwietnia 1977 grupa po raz ostatni wystąpiła na żywo w tym programie i potem nie pojawiła się przez ponad 20 lat[11]. Problemy Briana Johnsona ze słuchem, śmierć Malcolma Younga, kłopoty z prawem Phila Rudda i rzekoma emerytura Cliffa Williamsa wskazywały na to, że zespół wkrótce zakończy działalność. Kiedy premiera płyty "Power Up"? For Those About to Rock, Monsters in Moscow, https://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Liste_des_membres_d%27AC/DC&oldid=176673633, Article manquant de références depuis décembre 2018, Article manquant de références/Liste complète, licence Creative Commons attribution, partage dans les mêmes conditions, comment citer les auteurs et mentionner la licence, Ron Carpenter / Russell Coleman - batterie, Tournée des stades en Europe, dates US reportées. Si vous disposez d'ouvrages ou d'articles de référence ou si vous connaissez des sites web de qualité traitant du thème abordé ici, merci de compléter l'article en donnant les références utiles à sa vérifiabilité et en les liant à la section « Notes et références ». Producentem płyty był Brendan O’Brien, a inżynierem dźwięku (bądź również producentem) Mike Fraser, który współpracował z AC/DC przy ostatnich dwóch płytach, Ballbreaker i Stiff Upper Lip[38]. Szósty studyjny album zespołu, Highway to Hell, został wyprodukowany przez Roberta Lange’a i wydany w 1979 roku. Grupa głównie supportowała popularniejsze wtedy zespoły jak Aerosmith, Blue Öyster Cult, Kiss czy Styx oraz współprzewodziła występom z grupą Cheap Trick[11]. AC/DC powraca z singlem "Shot In The Dark". Premier; Minister for Public Sector Management; State Development, Jobs and Trade; Federal-State Relations Wydany w 1990 roku zawierał przeboje „Thunderstruck” i „Are You Ready”, które osiągnęły odpowiednio 5. i 16. pozycję na rockowej liście przebojów Billboardu w USA oraz „Moneytalks”, który osiągnął 3. pozycję na tej samej liście i 23. pozycję na krajowej liście[12]. Dyrektor stacji, Peter Cavanaugh zorganizował grupie występ w Capitol Theater we Flint w stanie Michigan. Zobacz też: Stevie Young – gitara rytmiczna (1988) – pod koniec trasy. The sights, sounds, and energy are AC/DC like you would expect an AC/DC show to be! Utwór zapowiada płytę "PWR/UP", którą zespół stworzył w legendarnym składzie. Album został nazwany High Voltage i do dziś jego sprzedaż wyniosła ponad 3 miliony egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych i ponad 60 tysięcy w Wielkiej Brytanii[12]. “Shot in the Dark” is a RADIO.COM World Premiere, which means you can hear it all day on Wednesday, October 7 starting at 12AM ET, on your favorite RADIO.COM rock station and on the RADIO.COM … Chociaż album był później krytykowany za nadmierną liczbę „wypełniaczy”[23], to stał się jednak komercyjnym sukcesem. Rano Kinnear zawiózł nie dającego znaków życia wokalistę do szpitala King’s College Hospital w londyńskiej dzielnicy Camberwell, gdzie stwierdzono jego śmierć. Zespół nagrał dziewiętnaście utworów, wybierając z nich dziesięć na końcowe wydanie. Na tej samej stronie w grudniu 2009 pojawiła się wiadomość, która informowała o nadchodzącej trasie koncertowej po Europie. Singiel jest w 100% klimatem AC/DC, co z pewnością ucieszy fanów grupy.Z resztą, wszyscy spodziewali się tego typu grania i w końcu je dostali. (niepublikowane w większości do dziś) koncerty na żywo, występy w telewizjach czy wywiady. W tym samym roku został wydany także film muzyczny o tej samej nazwie, w którym zespół gra w barze pięć z dziesięciu utworów z tego albumu. Podczas ceremonii zespół wykonał utwory „Highway to Hell” i „You Shook Me All Night Long” razem z prowadzącym tamtą ceremonię wokalistą Aerosmith, Stevenem Tylerem. Po trasie koncertowej perkusista Simon Wright odszedł z AC/DC, by pracować z zespołem Dio nad nowym albumem, Lock up the Wolves. W 1975 roku zespół wydał jeden ze swoich najpopularniejszych singli w Australii (pozycja numer 5. Ich 17 w karierze album nosi nazwę "Power Up". W 1976 roku, zespół podpisał międzynarodowy kontrakt z wytwórnią płytową Atlantic Records oraz dużo koncertował w Europie. Dodatkowo, Dirty Deeds Done Dirt Cheap nie został wydany w Stanach Zjednoczonych do 1981 roku. Rejection 3. Phil Rudd se déclarant indisponible à la dernière minute pour le tournage des clips de Rock or Bust, Bob Richards, ami de Stevie Young fut appelé en catastrophe pour le remplacer. oraz nie ma on jeszcze tytułu, tym bardziej tytułu Strap It On (który jest po prostu wymyślony przez fana grupy)[36]. Pozostałe single z albumu, „Safe in New York City” i „Satelite Blues”, osiągnęły odpowiednio 21. i 7. pozycję w USA wśród rockowych singli.