Po trasie koncertowej perkusista Simon Wright odszedł z AC/DC, by pracować z zespołem Dio nad nowym albumem, Lock up the Wolves. Zespół jest uznawany m.in. W Stanach Zjednoczonych po raz pierwszy usłyszano o AC/DC w 1977 roku przez stację radiową ze stanu Michigan, AM 600 WTAC. We wrześniu 1974 Bon Scott zastąpił Dave’a Evansa. Backtracks został wydany 10 listopada. oraz nie ma on jeszcze tytułu, tym bardziej tytułu Strap It On (który jest po prostu wymyślony przez fana grupy)[36]. 30 czerwca 2003 zespół zagrał między innymi z The Rolling Stones i Rush koncert na lotnisku w Toronto w Kanadzie, przed około półmilionową publicznością, który miał na celu pomóc miastu po epidemii wirusa SARS. W 2000 roku zespół wydał swój czternasty album studyjny, Stiff Upper Lip, wyprodukowany przez George’a Younga. W wywiadzie z 22 kwietnia 2005 Johnson powiedział, że zespół nie wie, kiedy album będzie nagrany i kto będzie jego producentem. Kiedy premiera teledysku do singla "Shot in the Dark"? Na przesłuchaniu Johnson zaśpiewał utwór zespołu „Whole Lotta Rosie” z albumu Let There Be Rock oraz „Nutbush City Limits” z repertuaru Ike’a & Tiny Turner[15]. W Stanach Zjednoczonych sprzedano milion albumów w ciągu zaledwie kilku miesięcy od wydania[16], a do 2007 roku ponad 22 miliony kopii[12]. Z powodu śmierci Scotta pozostali muzycy przez krótki czas myśleli o rozwiązaniu zespołu; szybko jednak zmienili zdanie, zaczęli szukać następcy Scotta. Po nich AC/DC postanowiło o ponownym przyjęciu Rudda do składu. En novembre 1973, Malcolm et Angus Young forment AC/DC et recrutent le guitariste Larry Van Kriedt, le chanteur Dave Evans, et le batteur Colin Burgess. ), „It’s a Long Way to the Top (If You Wanna Rock ‘n’ Roll)”[12], który został rockowym hymnem AC/DC[13]. Pomysł ten spotkał się z krytyką fanów grupy, z uwagi na fakt, iż na znaczkach pojawiły się okładki z międzynarodowych edycji płyt, różniące się od oryginalnych australijskich wersji[51]. Te fakty przysporzyły zespołowi niechcianego rozgłosu, a wielu rodziców nastolatków żądało zakazu występu muzyków w niektórych amerykańskich miastach oraz sprzedaży ich albumów[20]. Album został wydany, gdy zespół miał już w składzie nowego perkusistę, Simona Wrighta. Singiel jest w 100% klimatem AC/DC, co z pewnością ucieszy fanów grupy.Z resztą, wszyscy spodziewali się tego typu grania i w końcu je dostali. Kiedy premiera płyty "Power Up"? Później zespół podpisał kontrakt z wytwórnią płytową Albert Productions, wydającą albumy na terenie Australii i Nowej Zelandii. 1 października 2004 w Melbourne w Australii, aleja Korporacyjna (ang. Rudd zdążył nagrać większość partii perkusji na następny album, Flick of the Switch wydany w 1983 roku, wyprodukowany przez AC/DC samodzielnie, co miało być próbą powrotu zespołu do surowości i prostoty muzyki z wczesnych albumów[18]. Tę stronę ostatnio edytowano 23 lis 2020, 00:09. Dzięki tym występom AC/DC zostało jednym z najpopularniejszych zespołów w Australii. First cd bunch of well known music artist playing tribute to ac\dc and second cd is brian johnson & Gordie this is great tunes it classic rock this is what they heard when they needed to replace late bon scott. Let There Be Rock jest podwójnym albumem nagranym w 1979 r. w The Pavillon w Paryżu i jest też ścieżką dźwiękową z koncertu zespołu, Let There Be Rock. Zespół nagrał dziewiętnaście utworów, wybierając z nich dziesięć na końcowe wydanie. Current line-up: Angus Young - Lead guitar (1973 - ) Phil Rudd - Drums (1974 - 1983, 1994 - 2015, 2020- ) Steve Young - … Podczas trasy koncertowej promującej nowy album grupa nagrała i wydała kolejny album, lecz tym razem koncertowy, If You Want Blood You’ve Got It. Full staging, effects, … AC/DC i nowa płyta "PWR/UP". Zespół AC/DC wraca po 6 latach przerwy! Członkowie zespołu zastanawiali się nad rozwiązaniem grupy, jednak podjęli decyzję o kontynuowaniu działalności muzycznej i wybrali Briana Johnsona na następcę Scotta. Si vous disposez d'ouvrages ou d'articles de référence ou si vous connaissez des sites web de qualité traitant du thème abordé ici, merci de compléter l'article en donnant les références utiles à sa vérifiabilité et en les liant à la section « Notes et références ». Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre. AC/DC effectuera ensuite plusieurs changements, dont le départ d'Evans remplacé par Bon Scott le temps de leur premier album … Szósty studyjny album zespołu, Highway to Hell, został wyprodukowany przez Roberta Lange’a i wydany w 1979 roku. Album został wydany w lutym 1975 i osiągnął 7. pozycję w Australii[12]. Ten pierwszy został wyrzucony dwie godziny później[17]. Zajęło to jedynie dziesięć dni[11] i zostało oparte na nagrywaniu instrumentalnych utworów napisanych przez braci Youngów, do których później dodawane były teksty piosenek Bona Scotta. The limited edition, one-of-a-kind deluxe POWER UP box is the ultimate fan package. Demon Fire 8. Był to jeden z największych koncertów w historii Ameryki Północnej[30]. No Man’s Land 10. W 1994 roku, Angus i Malcolm Youngowie zaprosili byłego perkusistę, Phila Rudda, na kilka jam sessions. Kick You When You’re Down 6. Wokalista Brian Johnson potwierdził, że gitarzyści Angus i Malcolm Youngowie kończą pracę nad płytą, po czym zostanie jeszcze do wykonania projekt okładki i ostateczne rozpoczęcie promocji nowego wydawnictwa, włącznie z kolejną trasą koncertową zespołu[39]. Rok później, AC/DC nagrało utwór „Big Gun” do ścieżki dźwiękowej filmu Bohater ostatniej akcji z Arnoldem Schwarzeneggerem w roli głównej i wydało go jako singel, co zaowocowało zdobyciem przez zespół po raz pierwszy 1. pozycji w USA wśród rockowych singli[12]. Live from the Atlantic Studios został nagrany w 1977 r. w Atlantic Studios w Nowym Jorku. Zawiera on cztery albumy: zremasterowaną wersję Back in Black, Volts oraz dwa albumy koncertowe Live from the Atlantic Studios i Let There Be Rock: The Movie. Jeszcze przed premierą nowego wydawnictwa zamówiono ponad 500 tysięcy kopii na całym świecie[37]. Ce qui suit est la liste complète des formations qu'AC/DC a eues, depuis sa création en 1973. Zobacz też: Stevie Young – gitara rytmiczna (1988) – pod koniec trasy. W 1975 roku zespół wydał jeden ze swoich najpopularniejszych singli w Australii (pozycja numer 5. W 1979 roku zespół nagrał jeden ze swoich najpopularniejszych albumów Highway to Hell, który jest także ostatnim nagranym z wokalistą i współautorem utworów Bonem Scottem, zmarłym 19 lutego 1980, po nocy spędzonej na intensywnym piciu alkoholu. Album osiągnął 1. pozycję w Wielkiej Brytanii i 4. w USA, gdzie przez 131 tygodni był w czołowej dziesiątce[11]. La dernière modification de cette page a été faite le 16 novembre 2020 à 23:10. Powiedział także, że napisane zostały ostrzejsze riffy od tych na albumie Stiff Upper Lip[33]. Phil Rudd se déclarant indisponible à la dernière minute pour le tournage des clips de Rock or Bust, Bob Richards, ami de Stevie Young fut appelé en catastrophe pour le remplacer. W 2003 bracia Youngowie i Bon Scott otrzymali nagrodę Teda Alberta za Wybitne Zasługi dla Australijskiej Muzyki na APRA Music Awards[29]. Le premier single du groupe, Can I Sit Next to You, Girl, est publié après le départ de Van Kriedt, remplacé par un troisième frère Young, le producteur George, à la basse[1]. Comment ajouter mes sources ? W roku 1990 popularność grupy znów wzrosła wraz z albumem The Razor’s Edge, który dotarł na 2. pozycję w USA. Po wydaniu albumu basista, Mark Evans, został zwolniony z AC/DC z powodu osobistych różnic z Angusem Youngiem. Tour information, photos, news, fan club and store. 1. AC/DC podzieliło się z fanami pierwszym singlem "Shot In The Dark", który współtworzyli Angus Young (gitara prowadząca), Brian Johnson (wokal prowadzący), Cliff Williams (gitara basowa), Phil Rudd (perkusja) oraz Stevie Young (gitara rytmiczna). W roli supportu wystąpiła grupa MC5, która na krótko została reaktywowana w tamtym czasie. Zastąpił go sesyjny weteran, Chris Slade. Premier; Minister for Public Sector Management; State Development, Jobs and Trade; Federal-State Relations Le remplacement de Cliff Williams en été 1991 par Paul Gregg lors du Razor's Edge North American Tour n'a jamais été confirmé par le groupe. W listopadzie 1974 zespół nagrał swój debiutancki album, High Voltage, wydawany tylko w Australii i Nowej Zelandii. W latach 80. spadła popularność AC/DC, lecz albumy zespołu stale plasowały się w czołowej 40. albumów w USA. We wrześniu tego samego roku zespół opuścił basista, Cliff Williams[48]. W połowie 2010 roku AC/DC odwiedził Rumunię, Włochy, Austrię, Niemcy i Francję[41], a także – o czym zespół poinformował później – Szwajcarię oraz Polskę[42][43]. Ich 17 w karierze album nosi nazwę "Power Up". Angus i Malcolm Young twierdzą, że pomysł na nazwę zespołu pojawił się po zobaczeniu akronimu „AC/DC” z tyłu maszyny do szycia zakupionej przez ich siostrę Margaret. Obecnie, Highway to Hell jest drugą najpopularniejszą płytą AC/DC w Stanach Zjednoczonych dzięki sprzedaniu jej w ponad 7 milionach egzemplarzy, a tytułowy singel jest jedynym z pięciu singli grupy, który uzyskał status złotej płyty za sprzedaż 500 tysięcy kopii[12]. Od 1974 do 1977 roku, AC/DC regularnie występowało w nadawanym w Australii telewizyjnym programie Molly’ego Meldruma, Countdown. Na przestrzeni lat 2014–2016 z zespołu odchodzili kolejno: Malcolm Young, Phil Rudd, Brian Johnson i Cliff Williams. Do wydania „Black Ice” był to jedyny album AC/DC, który osiągnął 1. pozycję w USA[12], również ostatni album wyprodukowany przez Roberta Lange’a. AC/DC nagrało z Evansem tylko jeden singel, „Can I Sit Next to You Girl”, który został później ponownie nagrany ze Scottem. Pierwszym albumem AC/DC wydanym przez wytwórnię Atlantic była kompilacja utworów z pierwszych dwóch płyt grupy, High Voltage i T.N.T. Au début de 1975, le groupe se bâtit sur une formation composée d'Angus et Malcolm Young, Bon Scott, le bassiste Mark Evans et le batteur Phil Rudd[3]. Wilson), et ceux engagés en tant que « remplaçants » (George Young, Paul Gregg, Bob Richards et Axl Rose). Utwory na albumie pochodzą głównie z popularniejszej płyty zespołu, T.N.T., podczas gdy z pierwszej płyty zamieszczone zostały tylko dwa utwory. AC/DC - Shot in the dark: singiel w końcu trafił do sieci. AC/DC zostało wprowadzone do Rock and Roll Hall of Fame w marcu 2003[32]. Pierwszy singel z albumu, „Stiff Upper Lip”, utrzymał się na 1. pozycji rockowych singli w USA przez cztery tygodnie[11]. W 2018, z okazji 45-lecia AC/DC, „Australia Post” wydała serię znaczków, przedstawiających okładki wszystkich albumów zespołu[50]. Le premier single du groupe, Can I Sit Next to You, Girl, est publié après le départ de Van Kriedt, remplacé par un troisième frère Young, le producteur George, à la basse. W 1976 roku, zespół podpisał międzynarodowy kontrakt z wytwórnią płytową Atlantic Records oraz dużo koncertował w Europie. Dostając się do czołowej 10. albumów w Wielkiej Brytanii i czołowej 20. w Stanach Zjednoczonych[2] stał się przełomową płytą grupy. Znajdują się w nim: wokalista Brian Johnson, gitarzysta Angus Young, basista Cliff Williams, perkusista Phil Rudd i Stevie Young na gitarze rytmicznej. Rano Kinnear zawiózł nie dającego znaków życia wokalistę do szpitala King’s College Hospital w londyńskiej dzielnicy Camberwell, gdzie stwierdzono jego śmierć. Nagranie płyty miało miejsce w Compass Point Studios na Bahamach kilka miesięcy po śmierci Scotta. Następny album, For Those About to Rock We Salute You z 1981 roku, również osiągnął dobre wyniki sprzedaży oraz został pozytywnie oceniony przez krytyków. Systems Down 11. ACDC's official site. Na oficjalnej stronie zespołu i jej facebookowym profilu pojawiła się informacja o śmierci muzyka. Po długim okresie wrogości doszło ostatecznie do bójki między nimi. Singiel jest w 100% klimatem AC/DC, co z pewnością ucieszy fanów grupy. Gitarzysta od kilku lat cierpiał na demencję[49]. Z Johnsonem zespół dokończył utwory, które zaczął pisać jeszcze z Bonem Scottem do albumu Back in Black. Są różnice między obiema edycjami w okładkach i listach utworów; australijska zawiera utwór „R.I.P. AC/DC effectuera ensuite plusieurs changements, dont le départ d'Evans remplacé par Bon Scott le temps de leur premier album australien High Voltage, qui fait aussi participer George Young et le batteur de session Tony Currenti[2]. 18 listopada 2017 zmarł Malcolm Young. W ciągu kilku miesięcy skład zespołu ustabilizował się, gdy do grupy dołączył perkusista Phil Rudd i basista Mark Evans. Larry Van Kriedt a également joué occasionnellement du saxophone lors de certains concerts entre novembre 1973 et février 1975. Johnson został zatrudniony w ciągu kilku dni od przesłuchania. Free to play fantasy football game, set up your fantasy football team at the Official Premier League site. Również 16 października 2007 została wydana edycja kolekcjonerska Plug Me In zawierająca dodatkową, trzecią płytę, na której znajdują się bardzo rzadko spotykane występy ze Scottem, jak i z Johnsonem. Tymczasem nasilał się konflikt pomiędzy perkusistą Philem Ruddem a gitarzystą Malcolmem Youngiem, spowodowany plotkami o alkoholizmie oraz narkotyczną paranoją. Zespół jest uznawany m.in. W 1986 roku zespół wydał album Who Made Who, który jest ścieżką dźwiękową do filmu Stephena Kinga, Maksymalne przyspieszenie, a zarazem albumem zespołu najbliższym określeniu składanki „największych hitów”/„najlepszych utworów”[21].